Rangorde bij honden niet gebaseerd op agressie

18-09-2015

De rangorde in een groep honden is niet gebaseerd op agressie maar op onderdanigheid. Een lager geplaatste hond in de rangorde vertoont signalen van onderdanig gedrag naar hoger geplaatste honden. Deze bevindingen zijn voor het eerst met metingen onderbouwd door hondenonderzoekster Joanne van der Borg van Wageningen University en Utrechtse collega’s. Ze verschenen in het gezaghebbende tijdschrift Plos One op 26 augustus.

In de studie met een groep honden werden houdingen en gedragingen geobserveerd en geanalyseerd. Hieruit bleek een rangorde op te stellen. Er werd gekeken welke signalen een goede maat waren om dominantie vast te stellen. Geschikte signalen zijn houdingen of gedragingen die binnen een relatie alleen van dier A naar B worden vertoond, en niet in omgekeerde richting. Op grond van de ontvangst van onderdanige signalen konden de honden geordend worden van hoog naar laag. Ze vormden een lineaire rangorde.

De studie ondersteunt de opvatting dat de dominantie in een groep honden niet wordt bepaald door agressie, zoals veel hondeneigenaren en hondentrainers denken. Agressie blijkt door ranghogere naar ranglagere honden te worden geuit maar ook in omgekeerde richting van lager geplaatste naar hoger geplaatste honden. Signalen van agressie zijn daarom niet geschikt als maat voor dominantie.

Geen vechtersbazen

Het idee van dominantie bij honden is populair onder een deel van de hondentrainers in diverse landen. Zij menen dat honden, net als wolven, vechtersbazen zijn met maar één doel: het bereiken van de top van de rangorde. Een andere stroming binnen de hondentrainers stelt juist dat dominantie een verouderd en achterhaald denkbeeld is, dat niet van toepassing is op onze huishonden. Over de invulling van dit denkbeeld bestaat veel misverstand, omdat de onderbouwing met harde cijfers tot nu toe ontbrak.

Signalen van de hond

Het duidelijkste signaal van onderdanigheid van een hond die een soortgenoot ontmoet is de verlaging van de lichaamshouding ten opzichte van de andere hond. Een andere uiting van de erkenning van de hogere status van de ander is het ‘zwabberkwispelen’. Dit gedrag, vaak te zien bij jonge honden bij begroetingen, is een overdreven kwispel, met wat brede uitslag, waarbij de achterhand (het lichaamsdeel achter de gordel inclusief de achterbenen) vaak meebeweegt. Beide vormen van onderdanigheid zijn een uiting van ‘formele dominantie’, omdat de context (agressie, begroeting, spel) niet uitmaakt. De resultaten zijn in overeenstemming met eerdere uitkomsten naar dominantie bij wolven in gevangenschap en Italiaanse verwilderde honden.

De studie levert een bijdrage aan de kennis over de wijze waarop honden hun status ten opzichte van andere honden communiceren. Dit is van belang bij het juist typeren van de rangrelatie tussen twee honden, en waarschijnlijk ook tussen mens en hond. Dat draagt bij aan het stellen van de juiste diagnose bij probleemgedrag en daarmee aan de verbetering van het welzijn van honden.

Bron: wageningenur.nl

Zie ook ons artikel over Leiding geven aan uw hond.